Voor op zijn rouwkaart staat een foto van een bomenlaan in herfstige sfeer. De ingetogen sfeer spreekt zijn familie aan, ook omdat hij altijd samen met zijn vriendin walnoten ging rapen op landgoed Mariënwaerdt. Aan weerszijden van de oprijlaan is een dubbele walnotenlaan.
In de zomer is het hier heerlijk vertoeven. Niet alleen vanwege de schaduw, maar je ervaart in de buurt van een notenboom ook een grote stilte. Stilte, omdat er geen insecten in de buurt komen. De bladeren van de walnotenboom geven een bepaalde geur af waar insecten als muggen niet van houden.
In de nazomer kwam W. hier graag en ze raapten samen jaarlijks een grote hoeveelheid walnoten. Ondernemend als hij was, had hij adresjes waar hij de noten, na het drogen op zijn balkon, gepeld of ongepeld aan kon verkopen.
W. heeft in zijn leven moeilijke tijden moeten doormaken, of zoals het spreekwoord zegt harde noten moeten kraken. Walnoten, voedzame vruchten, staan ook wel symbool voor levenskracht. Juist die levenskracht verloor hij de laatste jaren steeds meer, zijn gezondheid werd minder. De herfst van zijn leven was ingevallen. In de natuur is dit de tijd dat vruchten geoogst worden, het afstervende groen, tijd van naar binnen keren.
Op het moment van zijn uitvaart liggen de eerste walnoten, vaak nog met een groene vrucht eromheen, al op de grond. Als symbool voor deze mooie herinnering aan W. zet ik een schaaltje walnoten neer en deze gaan ook mee naar huis.
Voor de familie zal de notenlaan en walnoten voor altijd verbonden blijven met hun dierbare. Dan zullen zij aan hem denken, aan de goede momenten, aan wie hij was en aan wat hij voor hen betekende.
De bomen komen uit de grond en uit de stam hun twijgen
en ieder vindt het heel gewoon dat zij weer bladeren krijgen
Je ziet ze vallen naar de grond en dan opnieuw gaan groeien
Zo heeft de aarde ons geleerd dat al wat sterft zal bloeien
(Toon Hermans)
Ik ben aangesloten bij de Landelijk Beroepsvereniging van Ritueelbegeleiders.