Voetstapjes

Een stukje uit een gedicht van Bette Westera
Op eigen kracht
Ze heeft het zelf gewild,
Ze heeft het zelf gedaan.
Ze heeft ervoor gekozen
om op eigen kracht te gaan.

Ik word gebeld om de uitvaart te begeleiden van een jonge vrouw die zelf uit het leven is gestapt. Ongelofelijk heftig, maar ik wil dit graag doen en zeg er zelfs mijn vakantie voor af. Een intense week volgt van gesprekken met ouders die in shock verkeren. We praten over haar geboorte. We bekijken haar geboortekaartje, met het plaatje van voetstapjes erop en een gedichtje van Annie M.G. Schmidt. Op haar rouwkaart komt, naast foto’s en een voetstapje, weer een gedichtje van Annie M.G. Schmidt. Ik hoor over haar leven, de fijne en de moeilijke jaren. Rode draad in het afscheid worden de stappen die zij in haar leven heeft gezet. Tijdens het afscheid vertel ik het verhaal van de gedenkwaardige winternacht van haar geboorte. Hun mooie meisje met de blauwe ogen. En ik vertel over haar laatste dag, haar sterfdag. In gedachten alle stapjes die die voetjes hebben gemaakt, terwijl hun dochter opgroeide, de lichte en de zware stapjes, de mensen die naast haar hebben meegelopen, de stappen die ze heeft gezet in haar ontwikkeling. Haar laatste stap. En een wens: “Wij hopen dat dit haar de rust en stilte brengt waar zij zo naar zocht.” Tezamen met een mooie beeldpresentatie, gemaakt door Jeanine Tucker van Finesse Uitvaart, een passend en mooi, maar oh zo verdrietig afscheid.