Bij een uitvaart horen bloemen. Met bloemen kun je laten zien wat iemand voor je heeft betekend. Vaak vertellen deze bloemen iets over wie de overledene was. Iedere bloem heeft een andere symboliek en kan zo een rode draad vormen in de afscheidsdienst.
Zo stond op de rouwkaart van een moeder van drie nog jonge dochters een paardenbloem met pluisjes. Voor mijn openingswoorden schreef ik de volgende tekst: De paardenbloem vertelt ons dat het leven maar kort en delicaat is en dat je nooit weet waar de wind je heen voert. Het gaat over kortstondigheid, loslaten, leven en vreugde. Het betekent: Vergeet niet om te dromen, te wensen en je de grote vreugden van de kleine dingen in het leven, te herinneren.
Dit is precies wat deze moeder voor haar dochters, haar dierbaren wenste nu zij zelf haar leven al vroeg moest loslaten.
Deze moeder hield veel van veldbloemen. Tijdens het voorbereiden voor haar afscheidsdienst ontstond het idee dat iedere dochter één speciale veldbloem zou uitzoeken die zij bij hun moeder vonden passen. De oudste dochter koos palmgipskruid, omdat het in een boeket niet het middelpunt van belangstelling is, maar zoveel toevoegt en het zonder het gipskruid zoveel minder mooi zou zijn. Dit deed haar denken aan haar mama. De middelste dochter koos voor de flox, omdat ze hem mooi vond en omdat het vlam betekent en mama altijd sterk was. De jongste dochter koos voor het vergeet-mij-nietje en dat spreekt voor zich. Na het aansteken van de kaarsen legden zij ieder hun bloem bij hun moeder neer.
Zelf kwamen zij op het idee om hun bloem in een sieraadje te laten verwerken. Ze vonden een betaalbare mogelijkheid hiervoor op de website etsy. Op de dag van de crematie liet de jongste dochter mij vol trots het mooie hangertje zien met een vergeet-mij-nietje erin. Een herinnering van onschatbare waarde.
Ik deel dit verhaal ter inspiratie met toestemming van de familie.