Ik heb de bloemen gevraagd voor je te glimlachen

Op een zonnige lentedag komen we bij elkaar om het leven van een dierbare overledene te gedenken en afscheid te nemen. Hij hield van de natuur en daarom is voor dit crematorium in de bossen gekozen. In de week voor zijn overlijden heb ik uitgebreid gesproken met zijn vrouw. Ook bel ik met de diverse sprekers om hun herinneringen te horen en om de verhalen op elkaar af te stemmen.

Het speenkruid
Van jongs af aan was hij geïnteresseerd in de natuur en heeft hij zichzelf natuurkennis bijgebracht. Zo leerde hij vele namen van bloemen, planten en vogels. Die kennis deelde hij graag, maar hij was ook benieuwd of die kennis bij de ander bleef hangen. Tijdens het wandelen ‘overhoorde’ hij dan ook zijn vrouw, zo vertelt zij mij. Zoals het speenkruid. “Hoe heet dit plantje? Waarom heet het zo?” Dan vertelde hij: “De wortelknolletjes lijken op speentjes, vandaar de naam.” Hij leerde haar goed kijken en gaf zo diepgang aan haar leven.

Onze raakvlakken
Dit verhaal raakt me. Ook ik ben een groot natuurliefhebber, ken vele planten bij naam. In het gesprek met zijn vrouw merken we dat we raakvlakken hebben. Dat is fijn in onze samenwerking.

Op het moment van zijn overlijden bloeit het speenkruid volop. Het is één van de eerste geel bloeiende plantjes na de winter, die daardoor opvallen in de bermen en op de bosbodem. Het zijn maar kleine bloempjes, die botergeel glanzen tussen de groene blaadjes. Ze vormen vrolijke gele tapijten. Ze toveren na de lange winter een glimlach op mijn gezicht.

Voorbereidingen voor de uitvaart
Nadat ik alle informatie informatie heb verzameld en de wensen voor het afscheid duidelijk zijn, schrijf ik een uitgebreid persoonlijk welkom, een overweging, een korte levensschets en een afrondende tekst. Ook is er een grote variatie aan muziekstukken, want hij had een brede muzieksmaak; van klassiek tot modern, afhankelijk van de stemming waarin hij verkeerde. Ze krijgen een passende plek in ceremonie. En de fotopresentatie is zo gemaakt dat bij elke spreker de daarbij horende foto’s getoond worden.

De dag van de uitvaart
De dag van de uitvaart breekt aan. Samen met de uitvaartleider heet ik de familie welkom en als het tijd is, nemen zij plaats op de voorste bank. Terwijl de openingsmuziek speelt, komen alle genodigden binnen. De opkomst is groot. Deze man heeft een indrukwekkende carrière achter de rug en heeft een uitgebreide vrienden- en kennissenkring. Toch was hij veelal bescheiden op de achtergrond aanwezig.

De bloemen als metafoor voor zijn leven
Een prachtig rouwboeket, gelijkend op het bruidsboeket van destijds, ligt op zijn kist. Hij kende alle Latijnse namen van de bloemen en had oog voor kwaliteit en kleur. De bloemen dienen als metafoor voor zijn leven. Al onze herinneringen aan hem vormen een kleurrijk boeket van bloemen. Net zoals de bloemen hier rondom hem, allemaal met een eigen kwaliteit. Bloemen die opvallen vanwege hun kleur en vorm, of bloemen die juist meer bescheiden en ingetogen aanwezig zijn, maar toch veel toevoegen. Bloemen in felle of zachte tinten, in lichte en donkere tinten, zoals zijn leven zijn lichte en donkere kanten kende, geen licht zonder duisternis. Ik heb de bloemen gevraagd voor je te glimlachen. De vogels vroeg ik voor je te fluiten. En de zon stuurt je haar warme stralen.        

Het geluk zit in kleine dingen
De anekdote over het speenkruid krijgt een plekje in mijn verhaal. Het drukt iets wezenlijks uit. Een foto van het speenkruid wordt op het scherm vertoond. Hij was een man die in alle bescheidenheid grootste dingen heeft verricht. Door de diverse sprekers worden zijn kwaliteiten en wat hij allemaal gedaan heeft benoemd. Hij was echter nooit op de voorgrond. Hij genoot op zijn eigen wijze van de schoonheid van de natuur. Hij was zich bewust van de planten en de dieren, al wat groeit en bloeit. Het geluk zit in kleine dingen. Die boodschap mogen wij meenemen. Altijd op de achtergrond, maar vandaag is het anders, vandaag ben je op de voorgrond getreden, in het licht gezet.

Een mooi en warm afscheid
Een maand na de uitvaart bel ik uitgebreid met zijn vrouw om te horen hoe het met haar gaat en hoe ze terugkijkt op zijn afscheid. “Het was mooi en warm”, zo zegt ze. Als bijzonder detail noemt ze dat ze van een aantal mensen een fotootje heeft gekregen van het speenkruid, dat hen nu ineens was opgevallen. Zij zullen er nooit meer zomaar aan voorbij lopen.

Levenswending
Wil je mijn hulp bij de inhoudelijke vormgeving, het schrijven van teksten voor een mooi en persoonlijk afscheid? Neem dan gerust contact met mij op. Ik werk samen met de uitvaartverzorger van jouw keuze. Met elkaar maken we het waardevol en warm. Zie mijn website: www.levenswending.nl.