De boom in het weiland

Op zijn rouwkaart zien we een boom in een weiland in winterse sfeer. Hij woonde zijn hele leven in het ouderlijk huis tegenover het bos. Hij genoot van het uitzicht op de boom in het weiland. Het uitzicht op die ene boom bleef steeds hetzelfde en veranderde met de seizoenen mee. Zo is het ook met zijn leven geweest.

Mijn openingswoorden begin ik (aangepast in verband met privacy) op de volgende wijze.

Een boom staat voor het leven zelf, geworteld in de aarde reiken zijn takken naar de hemel. Hij was stevig geworteld in zijn geboorteplaats.
Net als bij de boom heb je in een mensenleven ook te maken met de verschillende seizoenen.
De lente, tijd dat alles uitkomt, groen wordt en nieuw leven zichtbaar wordt, staat voor zijn jeugd.
De zomer, zijn volwassenheid, zijn huwelijk, de geboorte van hun kinderen.
De herfst, de tijd van vruchten oogsten, is voor hem de tijd waarin hij opa wordt.
De winter van zijn leven viel onverwachts in. Een intense periode brak aan met onzekerheden en lichamelijke klachten. In de vroege ochtend is hij rustig heengegaan.

Na het aansteken van kaarsen volgt zijn levensverhaal en luisteren we naar muziek.

In mijn slotwoorden maak ik de verbinding met het symbool de boom in het weiland met bij de familie passende woorden.

Een boom heeft zonlicht, voeding en water nodig om te kunnen groeien en bloeien.
Hij werkte hard voor zijn gezin. In al zijn rust en bescheidenheid was hij als een boom, met een stevige stam en takken, in wiens nabijheid zijn dierbaren graag kwamen en waar zij beschutting en gezelligheid vonden.
Ondergronds zoeken wortels naar verbinding, reiken takken naar elkaar, vormen zo een bladerdek, waaronder het voor mens en dier goed toeven is. Hoe kunnen wij een boom zijn voor de ander en verbinding maken?
Het is nu winter, de bladeren zijn gevallen, de natuur gaat in winterrust.
De kringloop van het leven kent perioden van groei en bloei, van herfststormen, tijd van oogsten en terugkeer naar de aarde. Zoals zijn wens was, zal zijn as straks uitgestrooid worden in de boomgaard bij zijn huis.
Na dit afscheid breekt er een nieuwe periode aan.
In de lente zullen de bomen weer tot bloei komen. Met de boom in gedachten zullen wij aan hem denken, aan zijn liefde, kracht en humor, aan wie hij was en aan wat hij voor u, voor jou betekende. In de herinneringen en verhalen blijft hij met ons verbonden.

En ik sluit af met een passend gedicht.

Een boom van een mens 

Getekend door weer en wind en de liefde van de zon,
groeit een mens soms als een eik.
Een boom van een mens, die weet waarvoor hij staat.
Een mens, betrouwbaar en geliefd. 

Een boom van een mens, met zoveel vertakkingen.
Een boom om tegen te leunen, een boom waartegen je je kunt stoten,
een boom met sterke takken, die anderen kunnen dragen.
Onverzettelijk. Geen mens die zwakte vermoedt.

Als juist zo’n boom omvalt,
dan blijft de herinnering aan zijn kracht, aan zijn betekenis.
Dan blijven de verhalen van die boom, van die mens.
Die verhalen geven kracht om verder te gaan.

De kracht van die boom van een mens is niet verloren,
deze mag overgenomen worden door jullie
en verder leven in jullie.