Een vriendin appt mij of ik tijd voor haar heb. Ze zit midden in een emotioneel lastig traject, want haar ex-partner, met wie zij goede maatjes is, is ongeneeslijk ziek. Het contact met zijn zoon is helaas gecompliceerd en ze wil niet dat deze gevoelens haar in de weg zitten om goed afscheid te nemen. Ze is aan het nadenken over een ritueel dat haar hierin kan helpen. Haar wens is om met een een open hart deze laatste fase in te gaan.
Een ritueel met stenen
Haar intentie om middels een ritueel nare gevoelens los te laten om zo in liefde afscheid te kunnen nemen, vind ik mooi en dapper. Zij voorziet dat het contact met zijn zoon moeilijk zal blijven en zoekt een manier om op respectvolle en warme wijze het laatste stukje met haar maatje te gaan. Naar aanleiding van wat zij vertelt, opper ik dat zij een ritueel kan doen met twee stenen. Ze wandelden altijd graag naar de rivier, waar rondgeslepen steentjes op de oever liggen. Het idee is om één steen met een mooie herinnering te houden en om één steen met een intentie, groet in de rivier te gooien.
Zij heeft veel te dragen gehad de afgelopen jaren en er mag een last van haar schouders af. Het idee van de stenen spreekt haar aan. Ook praten we door over het lopen van het labyrint. Ze neemt een boek met gedichten mee ter inspiratie.
Loslaten en herinneren in het labyrint
De weken erna hebben we af en toe contact, haar ex-man gaat snel achteruit. Gelukkig kan zij nog mooie gesprekken met hem voeren tot zijn overlijden. Helaas blijft het contact met de zoon lastig. Omdat zij buiten het gedoe wil blijven, besluit zij niet naar de afscheidsdienst te gaan. Hun gezamenlijke vrienden worden niet uitgenodigd. Het tijdstip van de uitvaart brengt zij in stilte en meditatie door.
In de week na zijn overlijden loopt zij in aanwezigheid van een goede vriendin het labyrint. Dit werkt heel krachtig bij haar. In het midden van het labyrint laat zij een steen achter. Met een rustiger en schoner gemoed komt zij uit het labyrint.
Een eigen afscheidsritueel met vrienden
Een week na de uitvaart nodigt zij haar vrienden uit voor een afscheidsritueel. Vooraf vraagt zij hen na te denken over wie hij voor hen was en wat zij zich van hem zullen herinneren. Wij gaan alvast samen naar de rivier om mooie platte steentjes te verzamelen. Op de dag van het ritueel beschildert iedereen bij haar thuis twee stenen. Eentje met daarop iets wat hun gevoel voor hem symboliseert. Ondertussen worden herinneringen gedeeld. Deze gedenksteen nemen ze mee naar huis. Op de andere steen tekenen ze een symbool of woord om in de rivier te gooien. In de voetsporen van haar maatje maken ze een wandeling en komen tenslotte uit bij de rivier. Als laatste groet worden, met hem in gedachten, de stenen tegelijk in de rivier gegooid. Het is een speciaal moment als al die steentjes in het water plonsen. Net zoals de kleine steentjes steeds grotere kringen in het water maken, zo zal de liefde zich verspreiden. Na afloop sluiten ze af in zijn favoriete restaurant met een borrel met hapjes.
Eigen regie bij het afscheid
Een paar dagen na het afscheidsritueel spreken wij elkaar weer. Het lopen van het labyrint en het ritueel met de stenen hebben haar goed gedaan. Ik heb respect voor hoe zij zelf de regie heeft genomen bij het naderende afscheid van haar maatje, voor haar keuze om uit de zwaarte te blijven. Natuurlijk waren er ook nare emoties, maar haar wens om met een open hart afscheid te nemen, is uitgekomen. Het verzacht enigszins de pijn van het verlies en gemis en geeft haar een goed gevoel. Het stemt haar dankbaar hoe ik haar heb aangevoeld en geholpen bij het vinden van de vorm voor het afscheid van haar maatje.
Levenswending
Vanwege een breuk, een scheiding kan het gebeuren dat mensen niet in de gelegenheid worden gesteld om afscheid te nemen van een dierbare. Er spelen dan vaak complexe gevoelens. Een eigen afscheidsmoment creëren kan helpend zijn om goed af te sluiten. Dit is belangrijk in het rouwproces. Ik help je hier graag bij.
Ik ben aangesloten bij de Landelijk Beroepsvereniging van Ritueelbegeleiders.