Mijn hoofd is moe, ondanks dat ik redelijk goed heb geslapen. Mijn dagelijkse routine helpt me om op te starten. Na het aankleden en een kop groene thee trek ik als eerste mijn schoenen aan voor de dagelijkse wandeling vanuit mijn huis door het kasteelbos naar de rivier. De zon voelt warm op mijn gezicht, dat is fijn. Buiten is het heel groen, het is een groeizaam seizoen. Bloeiende grassen en bloemen, bomen vol in blad, hagen die nodig geknipt moeten worden.
Vanuit de sloot hoor ik een zwaan. Het is een bekende van me; samen met een andere zwaan zie ik hem regelmatig in de sloten in de buurt. Met zijn vleugels dreigend omhoog blokkeert hij soms het wandelpad.
Ik wandel verder langs het ponyweitje, waar drie bejaarde pony’s staan te dromen of het hooi in de ijzeren manden hoorbaar wegkauwen. Op de hoek staat de markante oude es, die zich vertakt in drie dikke stammen, en daarnaast de oude lindeboom die net begint te bloeien. De heerlijke zoete geur daarvan waait mijn neus binnen.
In het kasteelbos klim ik het paadje omhoog, linksom langs de donjon en bourgondische toren. In Nepal hoorde ik ooit dat dit de richting is in hoe je om heiligdommen heenloopt. Ik merk op dat de reigersnesten in het lover boven mijn hoofd rustig zijn geworden; de jongen zullen inmiddels zijn uitgevlogen.
Het water staat hoog
Over het bruggetje verlaat ik het kasteelbos en wandel over een klinkerstraatje richting de haven. Het water staat hoog, tot bijna onder de kant. Er liggen maar enkele boten, waaronder het Vikingschip. Over het gras loop ik naar het bankje op de punt, waar ik uitzicht heb op de brede rivier. In de verte zie ik het begin van de dode arm met de steenfabriek en daarachter de contouren van de Utrechts Heuvelrug. Aan de overkant ligt Rijswijk, met het witte kerktorentje en de molen. Daar wandel ik ook weleens naartoe.
Tranen
Wat ik normaal nooit doe, doe ik vandaag wel: ik ga op het bankje zitten. De moeheid zit in nog steeds in mijn hoofd. Ik staar naar de weerkaatsing van het licht op het water, de stroming en de kleine golfjes. Ineens voel ik tranen prikken in mijn ogen. Dat gebeurt mij niet vaak. Tranen kunnen ontspanning geven en daarom laat ik het maar stromen, zonder te bedenken waar ze mee te maken zouden kunnen hebben. Ik besluit me open te stellen voor wat de natuur mij te zeggen heeft. Er waait een fris windje en na een tijdje sta ik op en loop verder.
Geraakt door hun aanblik
Op de plekken waar het gras niet is gemaaid, staat het hoge gras volop in bloei met daartussen paarse grote centauri en margrieten. Geraakt door hun aanblik schiet ik alweer vol; het water staat bij mij blijkbaar ook hoog. Het strandje staat onder water en ik maak een omweggetje door het gras naar de krib. Daar laat ik mijn blik dwalen over de rivier naar beide kanten. De veerpont vaart zijn dagelijkse heen en weer.
Daarin vind ik herkenning
Via de dijk klim ik omhoog en kijk uit over de uiterwaarden waarin paarden staan. Een bruin paard is duidelijk onrustig. Hij draaft heen en weer door het weiland, staat dan stil bij het hek en hinnikt hard. In de verte antwoordt een ander paard. Daarin vind ik herkenning. Dit gevoel mag eruit, mag klinken! Net als dit paard zoek ik naar verbinding. Mijn appjes aan vrienden en familie komen voort uit die behoefte. Attente gewoontes om mijn betrokkenheid te tonen. Vroeger belde ik vaker, maar de tijden zijn veranderd.
Donkere wolken
Ondertussen zie ik donkere wolken opdoemen in de verte, terwijl ik zelf nog in het zonnetje loop. Het is een prachtig gezicht, het landschap licht fel op in grote contrasten. Ik begin er foto’s van te maken. Dat vind ik echt leuk om te doen.
Ik passeer de veerpont, volg een smal wandelpad en ga op huis aan. Het begint te regenen en ik doe mijn capuchon op. Al met al ben ik een uurtje aan de wandel geweest.
Hij kijkt me even aan
Vlakbij mijn huis zie ik de zwaan weer in de sloot, hij slobbert met zijn snavel in halve cirkels bewegend groen kroos naar binnen. Hij kijkt me even aan. Thuisgekomen eet ik mijn ontbijt van havermout met fruit. Ik mijmer na over wat de opgedane indrukken en ontmoetingen met dieren mij te zeggen hebben. De beweging en de schoonheid van de natuur hebben mij goed gedaan.
Metaforen in de natuur
Ik ben blij dat ik iedere keer weer kan genieten van de mooie omgeving en het landschap waarin ik woon. Kijk jij ook weleens met andere ogen naar de natuur? Stel jij je ervoor open, op zoek naar antwoorden, inspiratie of gewoon om ervan te genieten? Wat hebben dieren, geluiden en geuren jou te zeggen? Een bloem? De zon, de wolken, de regen? De stroming van de rivier, een veerpont? Er zijn zoveel metaforen te vinden in de natuur. Ik maak er dankbaar gebruik van binnen mijn werk als ritueelbegeleider. De natuur kan troost bieden door er gewoon te zijn. Zie mijn website www.levenswending.nl.
Ik ben aangesloten bij de Landelijk Beroepsvereniging van Ritueelbegeleiders.