Hoe zou jij het willen?

Een avond over afscheid en rituelen die ik samen met Marjan van Wiggen organiseer. Nadat ik een lied heb gezongen, mag  iedereen een kaarsje aansteken. We zingen samen: Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft. Het is Valentijnsdag en het symbool het hart loopt als een rode draad door deze avond. Marjan vertelt over haar werk als uitvaartverzorgster. Over wat er allemaal mogelijk is, zolang het maar passend is bij de overledene. Daarna lees ik een stukje voor uit het boekje: De Kleine Prins van Saint Antoine d’ Exupéry over wat een ritueel is. Vaak zie ik bij het woord ritueel een bedenkelijk gezicht, mensen hebben vaak rare ideeën over wat een ritueel zou zijn. Maar bijvoorbeeld een kaarsje aansteken is een ritueel, een hele eenvoudige handeling. Tijdens en na het plaatsen kun je een bepaalde intentie uitspreken of bidden, bijvoorbeeld voor steun. Symbolisch het licht dat het duister overwint. Zo ga ik in op de betekenis van water, vuur, het branden van wierook, oer rituelen, bij natuurvolkeren en de grote wereldgodsdiensten. Deze rituelen en symbolen zijn heel krachtig. Als ritueelbegeleider pas ik ze in overleg met de familie op eigentijdse wijze toe. Aan de hand van twee praktijkvoorbeelden ga ik in op mijn werk als ritueelbegeleider bij afscheid. Ik sluit af met een mooi tekstje ook weer uit De Kleine Prins: Vaarwel, zei de vos. Dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: alleen met het hart kun je goed zien. het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar. Voor de ogen is het wezenlijke onzichtbaar, herhaalde de kleine prins, om het goed te onthouden.