|
|
|
|
|
Hoe wil jij herinnerd worden? Deze vraag kwam bij mij op naar aanleiding van gebeurtenissen in het land en in mijn directe omgeving.
|
|
Onlangs schreef ik een blog over een man, een traveller zoals hij zichzelf noemde, een zwerver volgens anderen, wiens graf ik af en toe bezoek. Onze ontmoeting is mij altijd bijgebleven. Ondanks dat zijn grafsteen bij mijn laatste bezoek verscholen was achter onkruid, wordt hij niet vergeten. Af en toe neurie ik één van zijn lievelingsliederen 'Those where the days my friend' van Mary Hopkin.
|
Voor nabestaanden is het fijn te weten dat hun dierbare voortleeft in de herinnering.
|
|
Bij het Rouwcafé Tiel begeleidde ik een ochtend met het thema: Ik herinner mij jouw naam. We luisterden naar het lied van Mary Hopkin, wat velen herkenden. De deelnemers schreven de naam van hun dierbare op een kaartje en plaatsten dit op het hart in het midden van de kring. De namen werden uitgesproken en anekdotes gedeeld. Het was een ontroerende en intense ochtend.
|
Deze zomer bleken er speciale data te zijn, verjaardagen en trouwdagen. Dagen die beladen zijn. Hoe ga je daarmee om? Hoe fijn is het dan als er mensen zijn die op zo’n dag een kaartje of appje sturen of bellen. Een klein gebaar van aandacht, maar van zoveel betekenis.
|
|
dat door je hoofd blijft spelen
|
|
|
|
|
|
Een kaartje een jaar na overlijden
|
|
Vanmorgen schreef ik een lief kaartje aan een familie die ik begeleidde bij het afscheid van hun dierbare. Voor mij een terugkerend ritueel een jaar nadat ik ben voorgegaan bij een uitvaart. Met dit kaartje sta ik stil bij de sterfdag en laat ik weten dat ik in gedachten bij hen ben. Ik kijk in mijn map met teksten, lees hier en daar nog een stukje terug en zie beelden van het afscheid voor me.
|
|
Aandacht schenken aan zo'n speciale dag vind ik belangrijk. Wat doe jij op zo'n dag? Blader je nog eens door fotoboeken, steek je een kaarsje aan, luister je naar zijn of haar favoriete muziekstuk, ga je een eindje wandelen en op dat speciale bankje zitten? Gedenken kan op verschillende manieren, net wat bij jou past.
|
|
|
|
|
|
Welke sporen laat jij na?
|
|
Een man is ongeneeslijk ziek. Hij wil zijn afscheid alvast zoveel mogelijk voorbereiden, om zijn kinderen als het zover is in praktische zin te ontlasten. Het doet hem goed mij in alle rust zijn levensverhaal te vertellen. Vanuit het niets heeft hij een groot bedrijf opgebouwd. Inmiddels is hij met pensioen. Na de dood van zijn vrouw is het stil geworden om hem heen. Financieel en materieel heeft hij het goed; een groter contrast met de man waarover ik eerder schreef is niet mogelijk. Niets van wat hij heeft opgebouwd kan hij meenemen in zijn graf. 'Ik heb het maar geleend,' zegt hij. Hij praat rustig over de dood. Zo stelt hij zich de vraag hoelang hij nog herinnerd zal worden. Of hij sporen zal nalaten. Hij is daar nuchter over, ‘ze zullen mij wel snel vergeten zijn’, maar al pratend ziet hij in dat dit weleens mee kon vallen. Alleen al vanwege zijn vakmanschap zal zijn naam blijven voortleven.
|
|
Het stemt tot nadenken. Wat is mijn betekenis in dit leven, wat laat ik achter? Hoe zal ik herinnerd worden?
|
|
|
|
|
|
Pure verhalen over rituelen bij geboorte, huwelijk en afscheid
|
|
Schrijven doe ik graag en veel, het is een belangrijk onderdeel van mijn werk. Om mij daarin verder te bekwamen volgde ik de schrijftraining Story en Blog bij Schrijfzin. Sindsdien schrijf ik blogs voor Blogzinnig, een online platform van ondernemende vrouwen die zich persoonlijk en professioneel willen blijven ontwikkelen. Wij delen pure verhalen uit onze praktijk, over onze expertise en persoonlijke leven.
|
|
Ben je benieuwd naar mijn ervaringsverhalen over rituelen bij leven en dood klik dan hier. Mijn blogs gaan vergezeld van door mij zelf gemaakte foto's. De natuur is een grote inspiratiebron.
|
|
|
|
|
|
Ritueel begeleiden, wat is dat?
|
|
Ben jij ook nieuwsgierig naar wat mijn mooie werk inhoudt? Regelmatig krijg ik namelijk die vraag. Ritueelbegeleider, wat ben je dan? Dan zeg ik iets in de trant van mensen helpen bij het inhoud en vorm geven aan belangrijke overgangsmomenten in het leven. Dat ik daarin van betekenis kan zijn, dat daar mijn kracht ligt en mijn hart naar uitgaat. Ik merk dat als ik vertel er herkenning is. Ik ervaar bij mensen een behoefte aan verbinding, betekenisgeving, vieren, een vleugje ‘magie’ wellicht. Dat ik naast voorgaan bij een plechtigheid ook zing en dat dat een mooie combinatie is.
|
Wil jij graag mijn hulp bij de invulling van een ceremonie; een relatiebekrachtiging, verhuizing, jubileum, afscheid van werk of uitvaart, neem dan gerust contact met mij op. Vrijblijvend kennismaken kan natuurlijk ook. Fijn je te ontmoeten.
|
Hartelijke groet, Karin Menken
|
|
“Nogmaals alle lof hoe jij met ons het afscheid van onze moeder hebt vormgegeven en begeleid! En hoe je van al onze verhalen over onze moeder zo’n mooi beeld van haar leven hebt gegeven. Dank daarvoor!"
|
|
|
|
|
|
|
|
|
